Thuis alleen 2020

Dus het is achter de rug, de zwangerschap, de bevalling en het directe herstel. Tijd om weer op te pakken wat ik al die tijd heb laten varen. Voeding, beweging, bedrijf, huishouden, contacten en meer. Wellicht zelfs wat ontspannende tijd. Allereerst kijk ik enorm uit naar dat het dansseizoen binnenkort weer begint. Ik merk dat mijn flexibiliteit afgenomen is en ik niet eens zonder pijn een klein stukje kan rennen. Ik mis de ontspanning, de intensiviteit, de contacten en het weer een enige vorm van conditie creëren. Helaas is het wachten tot 12…continue reading →

Patrick is nu 2 maanden en daarmee zijn aardig wat uitdagingen op het pad gekomen. Ondanks hij nog steeds een makkelijke baby is, is elke baby anders en hebben ieder hun eigenaardigheden. Hierdoor heb ik wanneer Björn weer naar zijn werk ging een nieuwe periode gevonden vol met wanhoop en problemen, omdat Patrick maar niet stopte met huilen. Hij is een strever, draaide zich op dag 4 al van buik naar de rug, sliep met een week nagenoeg door en begon al vrij vroeg met het oefenen van zijn stem. Erg leuk, totdat…continue reading →

De eerste weken van de moederschapschap zijn een flink gevecht geweest voor me. Aan de ene kant hebben we een schattig lief (en makkelijk) kind, maar aan de andere kant is mijn leven compleet in de greep genomen en heb het gevoel gehad dat ik als persoon niet meer besta. Ik had niet verwacht dat het mij zou overkomen, maar de postnatale depressie is mij wat te dichtbij gekomen. Gelukkig ben ik niet in dat spiraal gevallen, dankzij de hulp van een geweldig sociaal netwerk, maar in zicht was het zeker. Het krijgen…continue reading →

Wat is dat een rare gebeurtenis zeg. Het voelt nog steeds raar als iemand het over mijn zoon heeft of mij mama noemt. Ergens gaat het automatisch en praat ik nu ook vaak tegen 'papa' en 'opa en oma', maar nog steeds heb ik regelmatig zo'n momentje dat het allemaal weer inzinkt en ik me oprecht besef dat ik moeder geworden ben. Ik heb een zoon.. Wat veranderd je leven, en snel, zodra je een baby krijgt. Ik ben dan ook zo blij dat we een week kraamhulp gehad hebben, want de eerste…continue reading →

Week 37 is bereikt en de dagen aftellen daarmee begonnen. Een makkelijke zwangerschap kan ik het niet noemen, met hoofdzakelijk de bekkenpijn die de nachten kort maken en mijn bewegingsvrijheid beperkt. Het was dan ook best beledigend als iemand mij moeite zag hebben en het weg woof met een: 'ja, de laatste loodjes he.' terwijl ze geen idee hebben van hoeveel leed er bij gezeten heeft. Maar nu is het toch echt zo. De klachten die het me zwaar maken komen en gaan een beetje en ondanks ik trots ben op mijn mooie…continue reading →