Moeten of mogen

Meerdere keren heb ik gehoord dat men verteld wordt de stress te verminderen door de dingen die op een dag gebeuren niet te zien als moeten maar als mogen. Dit is een heel mooi concept, alleen heb ik ook bij meerdere mensen in mijn omgeving gemerkt dat dit een zwart-wit situatie meebrengt. Ze vervangen namelijk alleen het woord ‘moeten’ in ‘mogen’ in alle zinnen die ze tegenkomen.

Het verschil tussen de twee woorden is duidelijk. Zo betekent moeten dat je ergens toe gedwongen bent en mogen betekent dat je toestemming hebt. In de praktijk echter worden in het gedrag, en zodoende de zinnen van de mensen, de twee vaak door elkaar gehaald. Zo vind men vaak dat ze altijd hun mobiel bij zich moeten hebben of dat ze mogen eten. Ze moeten vroeg naar bed of ze mogen naar hun werk. Overduidelijk is dat bij deze twee vergelijkingen er iets niet helemaal klopt.

Het is dus een grijs gebied, sommige dingen mogen en sommige dingen zouden daadwerkelijk moeten. Je zou jezelf de vraag kunnen stellen hoe belangrijk iets voor je is. Zo neem ik aan dat je niet wil verhongeren, dus zul je moeten eten. Je wilt niet stinkend door het leven gaan dus zal je moeten douchen. Daarentegen is je huis spik en span houden iets wat je mag, tenzij een steriele omgeving belangrijk voor je is en het dus ook moet. Ieder zijn grens in prioriteiten en wat belangrijk voor de persoon is ligt ergens anders. Niet te verwarren met wat andere verwachten wat belangrijk voor je is zoals omschreven in Wie ben ik?.

Maar laten we wat dieper in gaan in wat de woorden in dezelfde zinnen veranderd binnen in de persoon zelf.
Met ‘moeten’ bijvoorbeeld:
“Ik MOET de rekeningen betalen, zodat ik een dak boven mijn hoofd hou.”
Het probleem met dit woord is dat het woord energieloos is. Het zuigt alle plezier en variabiliteit uit het leven, heeft een dwingende toon en het geeft een nare nasmaak aan de taak. Het maakt je klein, je krijgt een tegenwerking omdat je niet wil en geen zin hebt om de taak te doen. “Ik moet helemaal niets!” ga je erdoor denken.

Mogen:
“Ik MAG de rekeningen betalen, zodat ik een dak boven mijn hoofd mag houden.”
Dit klinkt een stuk vriendelijker en haalt het dwingende uit de zin maar naast dat ‘mogen’ hier niet echt in de zin past zorgt suggereert het woord ‘willen’ dat je overal toestemming voor nodig hebt. Zelfs als je jezelf toestemming hebt gegeven om iets te doen op deze manier, komt er een afhankelijke toon bij kijken. Een toon welke een stuk fijner voelt dan ‘moeten’ wellicht, maar ook dit woord geeft niet de kracht welke je een fijn gevoel in het leven geeft en je zelfs wellicht lui maak in zelfs de simpele taken.

Maar dan is er nog een derde optie die ik pas geleden pas gehoord heb:
“Ik WIL de rekeningen betalen, omdat ik graag een dak boven mijn hoofd hou.”

Het woord ‘willen’ heeft impact, het spoort aan. De zin klopt nog steeds in tegenstelling tot ‘mogen’, het woord voelt fijn en niet meer gedwongen of afhankelijk. En als je maar vaak genoeg dergelijke zinnen op deze manier herhaalt, zul je zelfs merken dat de taak een bevredigend gevoel geeft en je motiveert om de volgende taak aan te pakken.

Niet omdat het moet, maar omdat je het wilt.


Vind je dat meerdere mensen dit moeten lezen? Deel deze pagina gerust:

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *