Mobiele ontkoppeling

Ik kan mij nog herinneren dat ik in groep 8 mijn eerste mobieltje kreeg. Niet veel poespas, namelijk een Nokia 3310. Ik was één van de eerste in de klas die een mobieltje had en de voornaamste reden was omdat ik ‘s avonds in het donker door het Amsterdamse Bos moest fietsen, dus wegens veiligheid. De meeste van de kinderen kregen pas een mobieltje als ze naar de middelbare school gingen of wanneer de smartphones op de markt kwamen. Wanneer de smartphones gangbaarder werden was ik 17 en besloot ik zowaar voor een smartphone te gaan. Whatsapp was er nog niet en elk merk had zijn eigen manier van ‘gratis’ communiceren zoals ping voor Blackberry en Imessage voor Apple. Ik kan mij zelfs nog herinneren dat we een vriend altijd aan het plagen waren dat hij geen smartphone had en dat toen we al 20 waren.

Met de tijd is alles veranderd. De smartphones zijn onmisbaar geworden en ik heb om mij heen zien gebeuren hoe de samenleving hierin veranderd is:

• Honderden 4-jarige kinderen hebben al een smartphone.
• Als je een terras voorbij loopt zie je groepen die gezellig samen met hun eigen mobiel zitten.
• Mensen gebruiken mede ten overlaste van omstanders muziek zoals te lezen in trein storing.
• Binnen 15 minuten na binnenkomst word om de WIFI gevraagd.
• Elke discussie word Google erbij gehaald.
• Even aan de kassa geld van je spaarrekening af halen.
• Men is drukker bezig zijn met hun mobiel dan het verkeer en hier zelfs wetten voor gemaakt moesten worden.
• Mensen op straat zonder de blik van hun mobiel af te halen.
• Sexting onder jongeren en zelfs minderjarigen.

Ook jammer als je met z’n allen een kleine pauze hebt op school en in de gang zit te wachten. Ik was toen de enige die geen mobiel in handen had en had de valse hoop dat tijdens deze 15 minuten er gezellig gekletst zou worden. Echter besloot ik mijn mobiel tevoorschijn te halen om alle klasgenoten een appje te sturen met “Gezellig zeg, allen in hun mobiel”.
Ik heb mijzelf er al eens op betrapt afhankelijk te zijn van mijn mobiel. Ik stond toen bij de provider de wachten omdat er naar mijn mobiel gekeken werd en betrapte mijzelf er op dat ik ter verveling even een spelletje wilde spelen. Wat dus niet mogelijk was omdat ik mijn mobiel op dat moment niet in mijn bezit had. Sindsdien heb ik ook alle spelletjes van mijn mobiel gehaald en deze op mijn tablet geïnstalleerd zodat ik bewust een spelletje zal spelen in plaats van voor tijdsdoding.

Af en toe dan ook wel grappig om te zien wat voor paniek er bij iemand ontstaat op het moment dat zijn of haar mobiel opgeladen moet worden en er geen oplader en/of stroom in de buurt is. Ik vraag mij dan ook wel af hoe het zal zijn voor de huidige samenleving als er een situatie zich zal voordoen, zoals een stroomuitval, en mensen niet meer op hun mobiel kunnen rekenen. Geen spelletjes spelen op het mobieltje, geen zaklamp, geen telefoontjes of whatsapp berichten, geen muziek en zo voort. Weet men tegenwoordig wel hoe ze zonder mobiel moeten leven?
De gezellige avondjes met kaarslicht en een bordspelletje, aan tafel zitten en na het eten natafelen met een gezellig gesprek.
Als ik zo hoor dat er vroeger met geluk 1 persoon in een dorp was met een telefoon en dat men over straat rende om degene te halen die gebeld werd, dan praat je echt over een andere tijd. Naar mijn mening word de mobiele samenleving voor lief genomen en beseffen weinig zich hoeveel luxe er in hun handen ligt, maar ook hoeveel ze missen van de wereld om zich heen. Eigenlijk zouden we met z’n allen moeten ontkoppelen op bijvoorbeeld een zondag, en deze dag gezellig met de familie en vrienden door moeten brengen zonder dat er maar een mobieltje aan te pas komt. Want stel voor dat om wat voor reden dan ook je geen mobiel tot je beschikking hebt, heb je wel leren leven zonder een mobiel.

“Steeds jonger een mobieltje: honderden 4-jarigen hebben er al een.” RTL nieuws