Ik zeg niets, ik hou me stil. Ik doe niet mee aan de welles nietes, ik hou me stil. Ik wil niet meedoen aan de discussie en al helemaal geen lezers trekken door “hot Items” te kiezen, ik doe het niet…
Er komt een moment dat stilhouden niet meer gaat, dat alles in je lichaam zo hard schreeuwt dat je toch wat moet zeggen. En dat moment is bij mij aangebroken. Corona heeft te veel kapot gemaakt en mijn leven is echt in een diepe kuil gevallen waar ik niet weet hoe uit te komen.

Ik herinner me nog 23 maart 2020. Mijn verloofde en ik zouden op vakantie gaan die week met de familie echter is dat niet doorgegaan omdat Covid-19 in Nederland zo sterk geworden was dat alles in intelligente lockdown gegaan is. 
Snel na de lockdown is ook de sport, in mijn geval stijldansen, op slot gegaan. Dit had voor mij psychisch hele grote gevolgen. Ik heb namelijk borderline en dansen is voor mij de enige manier die ik gevonden heb om mijn emoties effectief te resetten, zodat ik weer met een nieuwe week kan beginnen met volle moed en ook positiviteit.
Feestjes liepen spaak en onze trouwdag van 17 Juli 2020 moesten we ook vaarwel tegen zeggen en hebben we verplaatst naar een nieuwe datum. De week daarna zouden mijn verloofde en ik wederom op een (binnen Nederlandse) vakantie gaan en ook deze was niet toegestaan.

Toen werd het wat beter. Verjaardagen konden weer gevierd worden met restricties en we hadden hoop gekregen dat onze nieuwe trouwdatum eindelijk door kon gaan. We zijn begonnen met het plannen van onze eigen verjaardag en er stond weer een midweekje op de planning om met de familie weg te gaan, dit keer van een andere tak. Ook het dansseizoen is eindelijk begonnen en ik heb eindelijk het gevoel dat ik weer een beetje leven kan oppakken.

Tweede golf, wat betekende dat wederom onze trouwdag van 23 maart 2021 alweer verzet moest worden. Dit keer niet naar een nieuwe datum, maar naar een onbepaalde tijd wanneer dit alles over is en we hebben besloten 27 oktober 2020 met alleen getuigen erbij te trouwen. 
Tweede golf is sterker geworden en we zitten nu weer min of meer in een intelligente lockdown. Met andere woorden, de midweek weg met de familie is wederom geschrapt en het idee dat we hadden om na de trouwerij met 10 man in een restaurantje een taartje te snijden en een koffie te drinken om het toch iets te vieren is nu niet eens toegestaan.
Onze verjaardag, die maar 9 bezoekers betrof, verdeeld over de dag zodat we niet meer dan 3 bezoekers hadden, is ook niet meer toegestaan.
Nu ben ik ook bang voor dansen. We hebben net onze 6e les gehad. Een les meer dan vorig seizoen voordat alles stilgelegd werd. 

Hoe moet ik met al deze teleurstelling en gebrek aan sociaal leven om gaan als ze ook weer dansen af gaan nemen? Wat kan ik doen om die idioten die maar doorgaan met feesten en overal schijt aan hebben te laten zien dat ze het voor alle anderen verkloten?

Ik ben niet boos op Covid-19, het is een virus en dat hoort bij de natuur. Ik ben niet boos op de regering die probeert het virus onder de duim te houden. Het gaat mij om die egoïstische minderheid die alsmaar complottheorieën verzint en ervoor zorgen dat Corona een steeds stevigere grip op de mensheid krijgt.

– Er wordt gedaan alsof deze regering zo slecht is, dat ze alles verzinnen om Nederlanders als volgers te maken, alsof Rutte de nieuwe Hitler is! Met elke samenstelling van de tweedekamer met welke voorzitter dan ook hadden dergelijke maatregelen ontstaan, alleen hadden andere samenstellingen misschien niet zo bang geweest voor rellen binnen Nederland en strenger opgetreden. 
– Er wordt gezegd dat we geen vrijheid hebben en dat klopt. Merendeel van de Nederlanders die samen probeert het virus te onderdrukken wordt nog steeds besmet vanwege voornamelijk de egoïstische minderheid. Wellicht maar 10 procent van Nederland, maar zij dragen geen mondkapjes en besmetten zo anderen (met mondkapjes). Zij houden geen afstand tot ons, desinfecteren niet, en blijven maar vooral (grootschalige) feestjes houden zodat grotere groepen daarna in de supermarkt weer het virus kunnen geven aan zij die alleen voor nood de deur uit gaan, zoals boodschappen doen.

Als die 10 procent zich nou ook eindelijk zou gedragen, kunnen de regels weer versoepeld worden en kunnen we allemaal, ook de ouderen, zwakkeren en samenwerkers, weer een normaal leven opbouwen waarin isolatie niet nodig is.

Wat heb jij liever? De keuze ligt bij ons allen samen:

Optie 1 waar we nu naar toe gaan: Om iedereen op een lijn te krijgen (waaronder de 10%) een lockdown verplichten waarin we tot er een vaccin is alleen met hoge nood de deur uit mogen (boodschappen bijvoorbeeld)

Optie 2 wat mogelijk is met samenwerken: met zijn ALLEN een klein beetje inleveren en dusdoende nog kleine feestjes kunnen vieren zoals een verjaardag, geboorte of bruiloft. Waarin de kleine kinderen tenminste nog hun 1 jaar feest kunnen krijgen en we toestemming hebben nog bij onze geliefden langs te gaan.

Ik weet mijn keuze… En jij?

Vind je dat meerdere mensen dit moeten lezen? Deel deze pagina gerust:

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *