Wie ben ik?
We zitten in een maatschappij waar rekening houden met elkaar onvermijdelijk is. We zitten met zoveel mensen op een klein kluitje grond dat als je niet aan en met elkaar denkt er een enorme chaos zal ontstaan. De mens is een groepswezen, wat te merken is aan dat zoveel mensen zo hard hun best doen om erbij te horen. Maar waarbij proberen we te horen? Wie bepaalt waarbij ik moet horen en hoe dat te doen?
We worden opgevoed met bepaalde normen en waarden. Vele krijg je mee van je ouders, maar ook school, vrienden, kennissen en vrienden van je ouders of wellicht de televisie. Zoveel mensen zorgen ervoor dat de normen en waarden al van jongs af aan gesmeed worden en de persoonlijke vormgeving is weinig plaats voor. Als je bijvoorbeeld je kamer moet opruimen, betekent dat je dus altijd een opgeruimde kamer hoort te hebben volgens de normen. Waarom? Omdat je ouders je dat zeggen en zodoende leren.
Maar dan komt die goede oude tijd, rond de pubertijd, wanneer je besluit om wel zelf te bepalen wat je normen en waarden zijn. En overal waar je niet in het straatje past van wat anderen vinden word je weer terug gefloten, want je moet in de groep blijven. Individualiteit? Allemaal prima, zolang je maar wel met de grote menigte mee kan draaien. Naar mijn mening bestaat er nagenoeg geen individualiteit. Onderzoek heeft bijvoorbeeld aangetoond dat ieder persoon lijkt op de combinatie van de 5 personen die het dichtst bij hem/haar staan. Dus je wordt gevormd, hoe je het ook wendt of keert.
Ik ben nu dus al paar jaar op zoek naar een manier om mijzelf te vormen naar iemand waar ik zelf trots op kan zijn, onafhankelijk te zijn van wat anderen van mij vinden. Want naast dat je alsmaar teruggefloten wordt als je andere normen en waarden ontwikkeld, word je ook continu verteld dat je gelukkig moet zijn. Je krijgt de hele tijd tegenstrijdigheden te horen.
- Denk eens aan jezelf, maar denk eerder aan mij/anderen
- Durf nee te zeggen, maar ik wil alleen ja horen
- Wees altijd eerlijk, tenzij jouw antwoord mij niet aanstaat
- Laat een ander eens praten, wat ben je stil
- Geld maakt niet gelukkig, maar je moet wel alles kunnen betalen
- Wees gelukkig, zolang je mij maar niet achter laat
En het meest verwarrende? Voor iedereen is die middellijn anders en je zult het nooit goed doen voor iedereen! Zo heb ik een langere periode klaar gestaan voor iemand met iets dat het leven uit mij zoog wat betreft energie. Ik kon niet meer en moest een keer nee zeggen. Ik was meteen egocentrisch en kon alleen maar aan mezelf denken en had niets voor haar over en zo ging dat nog een tijd door.
Ik heb mensen achter mij gelaten in mijn leven omdat ik het gevoel had dat hun normen en waarden teveel verschilden van de mijne en ik daardoor werd tegen gehouden in mijn eigen ontwikkeling. Echter kan je niet elke relatie bepalen, want sommige zit je aan verbonden vanwege een bloedverwant of omdat het de baas is van je droombaan of welke andere reden dan ook. (tevens is een baan nog op te zeggen).
Zo is er iemand in mijn leven die mij enorm dierbaar is en zij vertelt mij over iemand die bijna alleen maar loopt te klagen, dan weer aan het vissen is naar complimenten om vervolgens op andere manieren alle aandacht naar zich toe zou proberen te trekken. Zo’n persoon word je moe van. Dergelijke mensen zijn er meer, ze vragen bijvoorbeeld dan ook nog vaak om meningen van anderen maar zijn dan geïrriteerd als het antwoord niet gelijk is aan hun eigen mening. Dan hebben ze de neiging om boos te worden of duidelijk irritatie te tonen. Dergelijke mensen ga je automatisch ontwijken omdat het niet overeen komt met je eigen normen en waarden, wat niet altijd kan omdat ze bijvoorbeeld familie zijn. Maar zo’n persoon heeft daarentegen dan wel weer invloed op de normen en waarden van de mensen met wie ze omgaan.
Wees jezelf..
Wees jezelf..
Maar wie ben ik dan?
Het is heel moeilijk om de kromme reacties van anderen op je eigen geluk gewoon achter je te gooien, omdat niemand alleen wil zijn. Zelfs een eenling is niet compleet alleen. Dus hoe zorgen we ervoor dat je gelukkig kan worden zonder raar aangekeken te worden? Daar zorg je niet voor, het is een kwestie van jezelf voorop zetten en hopelijk heb je in je normen en waarden dat je niet alleen op de wereld bent en ook zou moeten geven af en toe. Maar geef wanneer je kunt geven, wanneer je wilt geven. Niet wanneer anderen vinden dat jij aan hen moet geven.
“Being selfish means you think of yourself 100% of the time, but without taking others into account” Exploring your mind
