Thuis Alleen WEEK 2; Een emotionele rollercoaster
Deze week was best zwaar voor me op emotionele vlak. Om meerdere redenen heb ik besloten te stoppen met de pil. Ik heb bijvoorbeeld gehoord dat het verstandig is eerder te stoppen met de pil dan wanneer je kinderen wil zodat je hormoonbalans weer natuurlijk is, wat bij sommige zelfs een jaar kan duren. Aangezien Björn en ik willen proberen een familie te starten na het trouwen, wat over een kleine jaar gepland staat, kan ik beter nu al beginnen met deze voorbereiding. Een andere reden is dat ik gelezen had dat toch wel een groot procent van de vrouwen depressieve klachten krijgt, welke ik ook ondertussen had en zo waren er nog meerdere factoren welke mij het een verstandige keuze maakte om te stoppen met de pil.
De hormoonbalans is opmerkelijk al veranderd. Zoals dat ik al jaren mezelf vlak en vrijwel emotieloos voel dat dit steeds duidelijker op de voorgrond begint te komen en ik weer merk hoe een kleine opmerking mij meteen kan ontregelen voor de dag of zelfs erger, meerdere.
De week begon voor mij erg zwaar. Daar waar ik in de afgelopen jaar 15 kilo kwijt ben, de laatste 4 maanden stil sta op gewicht, bleek op de maandagochtend met mijn gebruikelijke weegmoment dat ik nu zelfs weer een beetje omhoog geklommen was in mijn gewicht. Hierdoor was ik de ochtend, en de rest van de dag, niet te genieten. Er maalde vanalles door mij heen. Mijn dieet vol eiwitten, minder koolhydraten en overwegend gezond, lijkt me niet veel meer te kunnen beteren. Ik kan mezelf wel gaan lopen uithongeren of extreem koolhydraatarm kunnen doen of andere manieren, maar dat helpt me niet op de lange termijn een gezond gewicht te krijgen. Ik heb vaker geprobeerd voor mezelf een trainingsschema op te stellen, maar om de een of andere reden kan ik mij er alsmaar niet aan houden. Ik mis het dansen zo! Ik hoefde niet na te denken over dat ik aan het sporten was, maar kon gewoon genieten van een hobby die als heerlijke bijeffect had dat het ook nog eens een intense lichaamsbeweging bevat, ik had vrijwel wekelijks spierpijn van de training. Ik hoop dan ook van harte dat wanneer de dansscholen eindelijk weer open mogen, ze ook iets bedenken waardoor we meteen al kunnen dansen en niet hoeven te wachten tot het september is eer het dansseizoen begint.
Verder was mijn maandag vrij casual, ik was wat laat om naar de supermarkt te gaan wat ik het liefst in de ochtend doe, omdat ik vrij vroeg in slaap gevallen was op de bank en moest wachten op een pakketje dat Björn zou ontvangen die dag. Gelukkig was er in de middag ook nog een tijdvak waarin het rustig was in de supermarkt, dus heb ik nog steeds rustig mijn boodschappen kunnen doen. Daarna heb ik nog de heerlijke groente pakketjes gemaakt waardoor ik de kant en klare, duurdere, pakketten hoef te kopen, maar wel het gemak heb tijdens het koken.
Na twee weken heb ik eindelijk contact gekregen met Kasteel Meerwijk, onze locatie voor de bruiloft, om de datum te verzetten. Blijkbaar is de locatie onder corona maatregelen eerder overgenomen dan oorspronkelijk gepland en wij hadden daar niets over te horen gekregen wat het allemaal wat verwarrend maakte. Maar gelukkig is er ondertussen meer duidelijkheid over en hebben we bevestiging gekregen dat onze nieuwe datum inderdaad door kan gaan.
‘s Avonds is Björn gaan streamen boven, wat redelijk goed ging. De stream was rustig in de chat en er werd niet heel veel gesproken, maar hij heeft het spel in 1,5 uur uitgespeeld.
Dinsdag wanneer ik hoopte dat mijn gewicht weer wat gestabiliseerd zou zijn, was ik weer aangekomen. Ik was pissed off. Begreep er echt niets van. Hoe kan het dat je stabiel bent voor een aantal maanden, en wanneer je besluit de vele pannenkoeken en kant en klare pizza’s te vervangen voor bereidde, genoemde gezonde gerechten, je ineens aan komt? Het gevoel worsteld zich steeds dieper dat de enige manier voor mij om op gewicht te komen en blijven is dat ik 4u per dag intensief moet sporten en perfect moet eten zonder maar enige uitzondering. Het geeft ook een zekere gevoel voor oneerlijkheid. De ene persoon, moet zich uit de naad werken voor uberhoud op gewicht te blijven, en een ander hoeft helemaal niets te doen en valt nog steeds af. Ik ben Tai Chi aan het doen, probeer niet stil te zitten in huis, wandel soms na het eten een rondje en eet zoveel mogelijk gezond. Wat doe ik fout?! Het zet me in de neiging om wederom een sportschema op te stellen, wat wederom niet zal werken, het past gewoon niet bij mij, ik heb er niet de doorzettingsvermogen voor. Het resulteerde er in ieder geval toe dat ik moeite had de dat uberhoud van de bank af te komen, het maakt toch niets uit toch?
Ik heb 5 burpees gedaan, ben het eten wezen bereiden en ben samen met Björn wederom een wandelingetje gemaakt alvorens hij naar zolder ging. We waren allebei een stream van een vriend aan het kijken terwijl ik een boek, Arthas van warcraft, aan het bijlezen was en Björn afspraken aan het maken was met Robin wie vrijdag langs zou komen. Door zijn slechte hart is hij sinds Corona niet meer buiten geweest en begon langzamerhand eenzaamheids verschijnselen te vertonen. Gezondheid voorop, maar dit leek ons ook niet gezond voor hem.
Woensdag voelde eindelijk weer eens als een oprecht vrije dag. Alweer een tijd heb ik lopen klungelen een vrije dag te vinden omdat ik deze vaak samen plande met die van Björn, maar nu ik besloten had de woensdag aan te houden leek het weer te werken. Niet aan werk denken, gewoon doen waar ik echt zin in heb, zonder verplichtingen. Ik ben de hele dag heerlijk Skyrim wezen spelen en toch ‘s avonds na het avondeten zijn Björn en ik een rondje gaan lopen. Björn is meteen naar boven gegaan om zijn nieuwe microfoon te testen en tegelijk te streamen.
Op advies van Dominique heb ik de serie SUITS van Netflix die avond aangezet, terwijl Björn alles aan het afsluiten was, om te bekijken en ik moet eerlijk toegeven dat het een veelbelovende serie lijkt te worden. Het is dusdanig goed dat ik donderdag zelfs moeite had van de bank af te komen omdat ik alsmaar de volgende aflevering aanzette en het wel echt een serie is waarvan je de hele aflevering moet volgen.
Ondanks ik lastig van de bank af kwam heb ik gelukkig wel mijn doel bereikt om met veel moeite de 10 burpees te doen die ik mezelf voorgelegd had te doen. Zo heb ik ook bij Tai Chi een nieuw figuur doorgenomen en geoefend.
En toen besloot ik in de hobbykamer aan de slag te gaan. Ik wilde eigenlijk alleen maar mijn nieuwe speakers aansluiten aan de pc, maar mijn bureau was dusdanig volgebouwd (door vooral Björn) dat ik enorm gefrustreerd raakte. Aangezien Robin de volgende dag zou langskomen was ik extra gedrilt dat de hobbykamer er enigszins fatsoenlijk uit moest zien. Hij had ons huis nog niet gezien, mede omdat onze housewarming feestje door Corona geannuleerd moest worden, en ik wilde het huis er goed uit laten zien. Echter overal waar ik keek lag een stapel van dramatische bende en ik werd moedeloos met de gedachte dat ik ergens beginnen moest. Met alle negatieve exploderende emoties die in mij rond raasden besloot ik de deur maar snel dicht te doen en er niet meer naar om te kijken, voor de rest van de dag of dergelijke. Het was tevens ook slecht voor mijn bloeddruk die ik probeer laag te houden. Ik heb de kamer op schema gezet voor volgende week, aangezien het wel opgeruimd genoeg moet worden zodat ik eindelijk de mondkapjes kan afmaken voor als Björn en ik eindelijk weer naar dansen kunnen, met ov, wat ik al 3-4 weken wil maar niet kan omdat de tafel volgebouwd ligt. De frustratie maakte het mij wederom lastig wat te doen en ik was blij wanneer Björn thuis was na een lange dag en besloot een keer beneden te blijven om quality time met mij te spenderen.
Echter maakte hij een verkeerde opmerking over een huishoudelijk taakje wat ik had laten liggen waardoor ik in een complete schoonmaak rage terecht kwam. Ik moet zeggen dat ik enorm veel voor elkaar gekregen had en dat het ook allemaal lekker snel ging. Jammer genoeg was het allemaal uit een negatieve emotie gedaan, dat had ik zelf graag anders gezien. Ik nam hem verder niets kwalijk en we zijn gewoon vredig in bed gestapt.
Zoals donderdag eigenlijk als een vrijdag voelde, zo voelde de vrijdag juist als een zaterdag. Nadat Björn samen met mij even langs de apotheek gereden is voor mijn bloeddruk medicatie, heeft hij mij afgezet en is zelf doorgereden om Robin op te halen. Ondertussen ben ik nog verder gaan in huishoudelijke taken en heb de overige, niet te lange tijd, gespendeerd met het uitlezen van het boek.
Björn kwam thuis met de verrassing dat hij die heerlijke stoel ook voor mij gehaald had en ik mocht zelfs kiezen of hij boven of beneden opgezet zou worden. Ik heb gekozen voor boven zodat met streamen met z’n tweeën er tenminste ook twee dezelfde stoelen staan, is professioneel. We hebben koffie gedronken in de tuin en het was erg leuk om Robin het huis te laten zien. Hij was zo enthousiast over nagenoeg alles wat hij zag, dat het mij ook wel een boost gaf om het huis af te maken en op die manier een superhuis voor Björn mij en de hopelijk ooit kinderen te creëren. Robin en Björn zijn op de gameroom nog even wat bij wezen kletsen en zijn bezig gegaan met de voorbereiding van hun gezamenlijke stream die de avond zou plaatsvinden. Ik moest nog even naar de winkel omdat ik de boodschappen al had gehaald voordat ik wist dat Robin zou komen, en er dus meer in huis gehaald moest worden. Wat haatte ik die drukte zeg! Het is een compleet andere winkel en ik vind het vreselijk om op deze manier te winkelen, ik ga in het vervolg zeker in de ochtend!
Ik heb heerlijke complimenten gehad over mijn gevulde paprika wat mij wel goed doet om te horen en na het eten zijn de jongens weer de zolder op gegaan en zijn hun gezamenlijke stream gestart. Een leuke verrassing voor ons was dat een Campzone vriend van mij Björn ook is wezen volgen en aanwezig was op dat moment. Zeker nu Campzone niet door gaat mis ik de mensen die ik gebruikelijk elk jaar daar zie behoorlijk en de verrassing verzachtte de pijn een beetje dat Campzone dit jaar niet door gaat. Na een uur moesten de jongens echter stoppen met hun stream omdat met Robin zijn gezondheid hij te moe was en langzamerhand naar huis moest.
We hadden Dominique voor dit weekend afgebeld, we zouden een erg druk weekend krijgen welke inhield dat we zaterdag al om 10 uur al in Zweeloo moesten zijn, waar Ina, Björn’s moeder, woont. Het was een zware nacht waarbij zowel Björn als ik moeite hadden om in slaap te komen. Het werd zwaarder doordat we ook beiden wisten dat we vlak na 7 uur het bed uit moesten stappen. De duur van de rit viel mij reuze mee, ik was wakkerder dan ik had verwacht eerlijk gezegt.
Niet lang nadat we bij Ina aankwamen kwam ook mijn moeder met Gert, mijn stiefvader, aan. Ina, mam, Gert en ik hadden bij de bruidsjurk boetiek afgesproken om mijn jurk opnieuw te passen. We zijn in twee auto’s daarheen gereden, want met meer dan 2 personen in de auto is niet toegestaan en werden hartelijk verwelkomd door de vrouw van de zaak. Voor hoe negatief in gewicht mijn week al was, moet ik zeggen dat het passen van de jurk (die ik in december uitgekozen heb) mij zeker goed deed. De vrouw zat maar te huffen en puffen omdat er zoveel ingenomen zal moeten worden dat zij er geen raad mee wist. Ze geloofde maar niet dat het maar 5 kilo was in verschil met december.
De vorige keer dat ik de jurk aan had, voelde de jurk het beste van de keuzes die voor de hand lagen (met al 5 zaken bekeken), maar deze keer, toen ik in de spiegel keek voelde het als een trouwjurk, mijn trouwjurk. Wanneer ik later de foto’s die mam gemaakt heeft doorgestuurd kreeg was zelfs ik verbaasd, dit is de jurk, wat staat deze mij goed! De jurk is betaald en mam heeft deze meteen meegenomen naar hun huis, onder andere om te voorkomen dat Björn verleid raakt te kijken of een keer per ongeluk wat ziet. Er moet zoveel ingenomen worden dat we besloten hebben dit bij een kleermaker te doen die zich er comfortabel bij voelt en het vaker gedaan heeft.
Björn had dezelfde tijd benut door nog meer van zijn spullen in te pakken en in de auto te laden, hij is er nog lang niet, maar wederom was een auto vol geladen. We hebben met z’n allen bij Ina in de tuin nog even zitten kletsen en hebben gelunched alvorens mam en Gert weer op huis aan reden. Het was buiten echt niet meer uit te houden van benauwdheid, het was zo benauwd dat het binnen lekkerder was dus zijn we toch maar naar binnen/boven gegaan. Ina stelde ons voor kibbeling te eten als avondeten aangezien ze toch naar de visboer ging en wij stemde in. We besloten een grote portie samen te delen, echter toen we zagen wat een grote portie inhield hadden we wat spijt dat we niet 4 grote porties gevraagd hadde, want die 8 kleine stukjes die er in het bakje zaten, was naar onze mening een kinderportie. Omdat we beiden nog behoorlijke trek hadden zijn we naar de winkel gereden om nog extra eten te halen en zijn daarna een filmpje gaan kijken op Björn’s oude kamer. Omdat het eindelijk koeler aan het worden was buiten besloten we daarna onze avond buiten af te sluiten. Ik heb toch nog Tai Chi gedaan, ondanks ik dat niet meer verwachtte en ben nog even aan het typen gegaan voor mijn blog.
De rest van het weekend was vrij rustig. Björn en ik waren vrij laat wakker, rond 10 uur, en zijn alvast in de tuin gaan zitten, wachten op een wakker wordende Ina. Geen zin om langer niets te doen wachtende op haar, besloot ik toch maar het boek open te slaan welke ik net begonnen ben; Game of Thrones. Uiteraard wanneer ik net begonnen was en twee bladzijden ver was kwam Ina er al aan en besloot ik mijn boek toch maar neer te leggen omdat ik mij toch niet kon focussen en het gesprek probeerde mee te luisteren. Het was vooral een afwachtende vroege middag. We zouden rond 2 uur de auto in stappen richting Stroe, waar mijn opa en oma regelmatig op de camping zitten, en zijn daar in de tuin gaan zitten. Onderweg begon het te regenen en we waren blij dat bij opa en oma een partytent stond met zijzeilen, waardoor we droog zaten. Mam en Gert waren er ook bij.
Vorige week zondag waren mam en opa beiden jarig, wat tevens de reden was dat we naar ze toe gingen. En mam had haar eigen visite en ging daarom ook deze zondag langs. We hebben lekker gegeten en bijgekletst en we besloten het niet te laat te maken om weer naar huis te gaan, aangezien Björn graag de auto nog wilde uitladen en de dozen zelf wilde uitpakken nog voordat we naar bed zouden gaan. Eenmaal thuis bleek het stikbenauwd in huis en hebben we snel de ramen nog open gezet tegenover elkaar in de hoop dat we in een nog een beetje koele ruimte konden slapen.
Het was een week waarin ik merkte dat mijn emoties weer aan het loskomen waren, maar ik ook mijn oude angst begin te herkennen. Het lijkt er op dat alleen de negatieve emoties sterk genoeg zijn om naar voren te komen. Het euforische gevoel is nog niet naar boven gekomen, uberhoud het gevoel van blijdschap of geluk niet. Nope, het zijn de frustraties, boosheid, teleurstelling, verdriet en dergelijke die zich laten zien. Een ander symptoom is ook te merken met het stoppen van de pil. Ik ben weer empathischer. Zo merkte ik bij Björn dat hij gehaast was wanneer we mijn medicijnen haalden en hij eigenlijk al bij Robin zou zijn. Ik merkte bij Ina hoe bezorgd ze was omdat er een kalf (van een ander) verdwenen was. Ze had de hulptroepen wel ingeschakeld, maar maakte zich nog steeds zorgen, ondanks ze er niets meer aan doen kon. En dan oma die zich ook vaak veel te druk maakt om situaties waar ze zich niet druk om hoeft te maken, zoals of er wel genoeg op tafel staat terwijl er zat ligt en dan nog verontschuldigen dat er niet meer is.
Ergens is het wel handig om empatisch te zijn, jammer genoeg kan ik het niet controleren en uit mijn empathie zich doordat ik zelf de emoties overneem. Maar al met al, is het duidelijk te merken dat mijn emoties weer teruggekeerd zijn en ik hou mij vast voor volgende week wanneer het waarschijnlijk nog erger wordt. De hormonen zijn nog steeds aan het balanceren, door de BPS zijn mijn emoties algemeen al in de extremen, ik hou mijn hart vast en hoop het beste.
