Thuis Alleen; Hetzelfde, maar dan anders.

Daar zijn we, weer een maand verder. Een hoop veranderd, een hoop hetzelfde. Ondanks het leven een grote uitdaging is stationaire dingen te veranderen en veranderingen stationair blijven, blijf ik niet opgeven om doelen te bereiken en een betere versie van mezelf te worden.

Gezondheid

Eerst een hele goede verandering, eigenlijk een terug naar normaal. Min of meer. Het dansseizoen is weer begonnen en ondertussen heb ik weer twee lessen erop zitten. Ondanks het een beetje behelpen is omdat ik niet mag springen of ‘runnetjes’ mag doen van de bekken fysio, is het alleen maar te merken hoe erg ik dit gemist heb. Mijn danspartner heeft besloten dat hij om de week wil dansen ipv elke week. Ondanks dit betekend dat ik minder vaak mijn passie kan ondernemen, houd het wel meer tijd over voor mijn familie.
Het dansen gaat wel zwaar. Ik merk hoe mijn balans minder sterk is, hoe zwak mijn heupen nog zijn en dat ik soms echt op de limit van mijn kunnen zit. Het mooie van het dansen is dat ik zo in mijn element raak, dat het een workout is waarbij ik de spieren gebruik die ik gebruiken moet voor een goed herstel, zonder met elk klein ongemakje geneigd ben meteen de handdoek in de ring te gooien.

Voeding gaat een stuk beter, denk ik. Ik merk wel dat ik vaker weer snoep, en vooral de lunch heb ik moeite om een gezonde maaltijd voor mijn neus te zetten. Daarentegen kook ik weer bijna alle dagen, eten maar 1x ping pannenkoeken en 1x pizza en zijn de rest van de dagen zoveel mogelijk gevarieerd met een poging tot veel groente (en weinig koolhydraten). Meestal na het avondeten snoep ik niet meer en drink ik alleen nog maar water, wat inhoud dat ik aan het fasten ga, al is dat niet een geforceerde actie meer van me en voelt het volledig natuurlijk simpelweg niet meer calorieën te nuttigen.
Uiteraard is er altijd nog wel wat winst te halen, maar vergeleken met de 150+ gram koolhydraten op een dag en continu eten is dit een enorme winst voor me.

Zelfverzorging

Het is een uitdaging. Douchen terwijl er een baby elk moment je aandacht nodig kan hebben. Gelukkig heeft mijn moeder me geholpen de eerste periode door hier thuis te werken, wat ervoor zorgde dat ik dan lekker uitgebreid kon douchen, verder drufde ik niet meer te doen dan mezelf even omspoelen in de week. Dat is nu gelukkig veranderd. Wanneer onze zoon ‘s morgens weer op bed gaat, duik ik gewoon onder de douche en kan ik het genoeg los laten om niet mezelf gehaast te voelen. Hij slaapt toch wel.
Met dit verschil merk ik direct hoe mijn haar er weer verzorgder uit ziet en voelt, heb ik weer minder last van een ruwe gezichtshuid en voel ik mezelf een stuk gezonder en lichter.,

Ondanks ik het lastig vind, vind ik ook steeds meer hier en daar tijd om een stukje uit een tijdschrift of krantje te lezen of zelfs Tai Chi te beoefenen. Steeds vaker lijkt het dat ik een moment kan vinden om even te ontladen van de chaotische dagen en weer even kan bijtanken.
Helaas zit ik nog wel veel van de dagen thuis, met altijd dezelfde 4 muren om mij heen en heb ik moeite om de deur uit te gaan. Het is allemaal logisch; situaties zoals dat niet iedereen tijd heeft wanneer ik dat heb, of dat er geen geld over is om de auto van brandstof te voorzien, dat Patrick wat lastig is en op tijd naar bed moet. En toch heb ik sinds kort het idee dat het toch ook excuses van mezelf zijn en ik de onderliggende reden nog niet gevonden heb. Ik wil er vaker op uit, anderen zien die ik al maanden beloofd heb eens bij langs te gaan, maar het komt er niet van. Helaas.

Ouderschap

Poeh, waar te beginnen. We hebben een makkelijke baby, dat is duidelijk. Echter betekent een makkelijke baby hebben niet dat je leven makkelijk is. Ook Patrick kan ineens ‘s avonds zonder duidelijke reden ineens in janken uitbarsten met geen mogelijke manier hem te troosten. Geen dag is hetzelfde en net wanneer ik denk zijn ritme door te hebben, besluit hij plotseling een compleet ander ritme aan te nemen.

Gelukkig slaapt hij door, en is hij op dat punt lekker voorspelbaar. 20u gaat hij naar bed, en rond 7u wordt hij wakker. Nu zijn we begonnen met elke week een 15 min later naar bed te brengen in de hoop dat met de wintertijd hij weer mooi op 7 uur wakker wordt en dat we niet ineens een paar dagen 6u al uit onze bed gelicht zullen worden. Net wanneer ik dat begon te doen echter werd hij pas 8u wakker en tegenwoordig is het niet vreemd als hij pas om 9u van zich laat horen. Je hoort hem dan lekker brabbelen en hij geeft je lekker de tijd om je even aan te kleden alvorens je hem komt halen en het flesje klaar hebt. Hij vraagt er nog niet eens echt om, totdat je te laat bent uiteraard, dan is het een alarm van jawelste met een stressniveau wat je handen laat trillen tijdens het gieten van het water in het flesje.

Wanneer we hem op zijn buik neerleggen weet hij zich al een beetje voort te bewegen, het lijkt op dat moment elke dag te kunnen gebeuren dat hij het trucje door krijgt en ineens door het huis tijgert of zelfs kruipt (heb hem al flink bezig gezien met de knieën onder zich plaatsen en alleen de armpjes moeten nog meewerken). Hij draait alle kanten op, behalve van de rug naar de buik. Maar hij draait zich om de as, van buik naar rug geen probleem, hij weet zich moeiteloos naar de zij te brengen, maar die buik boeit hem nog niet zo.
We hebben een zoontje die meer van de observatie is. Hij kijkt vooral om zich heen. Als hij een voorwerp bekijkt, zie je hem die ook helemaal van alle hoeken bekijken. Hij probeert niet echt vast te pakken om in zijn mond te stoppen, hij ziet genoeg. Nu merken we wel dat hij steeds vaker aan het zoeken is hoe hij zijn speentje zelf in zijn mond kan stoppen, maar dat is wellicht te wijten aan dat zijn tandjes dan weer aan het irriteren zijn onderweg naar zichtbaarheid en hij iets wil hebben om op te kauwen.

Vandaag is een spannende dag zelfs. Hij is vandaag 4 maanden, wat betekent dat wanneer hij er klaar voor is, dus de juiste tekens vertoont, hij zijn eerste proefhapje mag krijgen. De tekens laat hij al zien. Als hij op schoot zit en je een kopje koffie probeert te drinken loopt hij te happen daar je kopje (gelukkig is hij geen grijper) en we hebben hem zelfs betrapt op het nabootsen van een vork naar de mond brengen alvorens een hap te nemen. Hij is er klaar voor, de voorbereidingen zijn getroffen dus wij zijn er klaar voor. Hmm, misschien een filmpje maken zodat zijn vader zijn eerste hapje ook kan meekrijgen. Doekjes in de aanslag, hapje opwarmen en afwachten waar ik het allemaal vanaf mag poetsen. Ik kijk er naar uit. Het hapje, niet het poetsen.