Thuis Alleen; Uitdaging

Wat een maand, wat een maand. Een maand waarin ik opnieuw eraan herinnerd moest worden dat ik positiever in het leven moet gaan staan, Patrick alle kanten op vliegt van makkelijk naar bloed irritant, feestdagen vol met drukte (vooral in mijn hoofd) en simpelweg complete chaos.

Voeding en beweging

Alles liep de goede kant op, leek zo te zijn. Ik was nog maar tienden verwijderd van onder de 100 kilo komen. En toen kwam er een spoed persconferentie tussendoor. Het ging in op de zondag dat ik mijn laatste les van het seizoen zou hebben. Eerlijk is eerlijk, ik heb zitten janken, puur omdat ze niet een dag later zijn gestart met de nieuwe regels zodat ik die laatste les had kunnen meepakken.
De feestdagen hebben ook een hand in het gewicht. Ik heb mij ingehouden, maar alsnog blijkbaar iets te veel (zoet) gegeten/gedronken.
Ontbijten vergeet ik vaak, of doe ik erg laat. De nog steeds chaotische dagen met de baby zorgen er voor dat ik moeite heb om aan mezelf te denken. Honger gevoel negeer ik vaak omdat Patrick er een handje van heeft juist mijn aandacht nodig te hebben, net wanneer ik mijn ontbijt klaar maak.

Werk

Helaas vindt ik hier ook niet vele tijd voor. Blogs schrijven is weer inspiratieloos, mede door de fase van Patrick dat hij veel aandacht en knuffels wilt. Ik heb een paar leuke foto’s weten te maken, maar echte klussen zijn mede dankzij Corona niet te vinden. Ik ben nog steeds aan het afwachten totdat Patrick iets beter kan zitten zodat ik met hem een fotoshoot kan doen. En ondanks ik wel weer een nieuw bordspel geprobeerd heb, Meadow, en daar over van plan ben te schrijven, moet ik maar net de tijd en rust vinden om ook daadwerkelijk de review te typen.
Wat huishouden betreft lijkt het steeds beter te gaan. Ik weet de beneden verdieping redelijk opgeruimd te houden en ook boven wordt het stukje bij beetje meer opgeruimd. Ook krijgen de belangrijke ruimten bijna elke week een grondigere schoon maak.

Baby

Ze zeggen wel eens; “Het is een fase, het is een fase, het is een fase.” En ook dat ervaar ik momenteel met Patrick. Ondanks hij een makkelijke baby is, heeft ook hij momenten dat hij het bloed onder de nagels vandaan trekt. Zo is hij momenteel meer aan het schreeuwen dan effectief eten tegenwoordig en kunnen we de oorzaak niet echt vinden. Ik zelf vermoed dat hij meer wil eten, en teveel trek heeft om te kunnen eten zonder te schreeuwen om meer. Ook is hij erg gulzig, wat ook ernaar lijkt dat hij meer eten wil, maar dat zal ik vandaag bij het consultatiebureau maar moeten navragen. Ik heb namelijk geen idee wat ik hem meer aan eten kan geven. Hij slaapt nog steeds super, maar wanneer hij wakker is kan hij zichzelf moeilijk bezig houden en wil de hele tijd geknuffeld en mee gespeeld worden.
Soms staat de wereld even stil. Dan komt opnieuw het besef binnen van dat ik moeder ben, dat Patrick mijn zoon is, met hoe veel hij gegroeid is sinds 7 maanden terug en hoeveel hij al kan.

Vrije tijd

Ik heb iets meer tijd gevonden om vrij in te vullen, ondanks ik deze niet altijd even nuttig invul. Vaak verdwijnen de kwartiertjes met series kijken terwijl ik bij kom van de drukte om mij heen. Schuldig voel ik mij nog steeds, wanneer ik tijd voor mijzelf neem. Maar gelukkig merk ik wel voortgang in de verplichtingen zoals het huis opruimen, waardoor k makkelijker tegen mezelf kan zeggen dat ik een spelletje wel verdient heb.