Thuis Alleen; Beren op de weg

Patrick is nu 2 maanden en daarmee zijn aardig wat uitdagingen op het pad gekomen. Ondanks hij nog steeds een makkelijke baby is, is elke baby anders en hebben ieder hun eigenaardigheden. Hierdoor heb ik wanneer Björn weer naar zijn werk ging een nieuwe periode gevonden vol met wanhoop en problemen, omdat Patrick maar niet stopte met huilen.

Hij is een strever, draaide zich op dag 4 al van buik naar de rug, sliep met een week nagenoeg door en begon al vrij vroeg met het oefenen van zijn stem. Erg leuk, totdat hij op een punt kwam waar hij zo graag wilde leren en doorontwikkelen dat hij zichzelf wakker hield. Het enige moment dat hij op dit punt sliep was tussen 20:00 en 7:00 uur, met een voeding rond 4 a 5 uur. Dit resulteerde tot een baby die tussen 9:00 en 17:00 alleen maar huilde, druk was en niets hem kon rustig maken. Ik hoor mijn moeder nog zeggen; ‘Probeer niet in problemen te denken, maar in oplossingen.’

Net wanneer ik voor elkaar had gekregen hem meer slaap te laten krijgen dankzij de vele tips op het internet, kwam er alleen een nieuwe reden dat hij niet wilde slapen en alleen maar krijste. Hij wilde eten. Het duurde een paar dagen voordat ik erachter ben gekomen dat mijn lichaam lang niet genoeg melk meer maakte voor hem. Na het gevecht hem weer (correct) aan de borst te krijgen na een maand lang kolven en indirect borstvoeding geven, besloot ik met deze ontdekking dat ik niet opnieuw ging klungelen om de productie genoeg te krijgen en hem daarna weer te leren hoe hij het uit de borst moet halen. Kunstvoeding was dus de beste oplossing. Een besluit waar ik achter sta, ondanks het niet wegneemt dat ik hem het liefst tot en met afbouwen aan de borst had gehad.

Doordat hij met zijn voedingstekort niet op bed te leggen was, was ik vergeten dat ik druk bezig was hem te helpen tegen zijn slaaptekort, dus het huilen van voeding liep meteen weer over tot huilen van vermoeidheid. Dit duurde weer een paar dagen voordat ik me daarvan herinnerd werd. Hij is weer meerdere keren op bed gelegd, dit keer met een inbakerdoek als hij over zijn slaap heen zit en we hebben een hele andere baby ervoor terug.

Hij was gestopt met actief leren, brabbelde niet meer, staarde alleen maar voor zich uit, 5 uur aan een stuk door krijsen van wanhoop en zo meer zorgwekkende dingen zoals dat hij afgevallen was, in plaats van aangekomen. Wanneer we overgestapt waren op kunstvoeding, én weer 3 keer overdag op bed legden voor minstens een uur, had ik meteen een baby die van rug op zijn zij gedraaid was, hij kijkt actief en enthousiast naar de mobiel en kijkt ons aan tijden het drinken. Hij doet weer erg moeilijk met luierwissel en aankleden, ondeugend mannetje. Ik kan niet wachten totdat hij voor het eerst zijn lachje laat zien, want die ontwikkeling is ook uitgebleven.

Ik heb me neergelegd dat hij met 6 weken al niet wakker te krijgen was voor een voeding binnen de 8 uur. Uit eigen logica snapte ik niet waarom met 2 weken niet meer dan 6 uur tussen voeding mag zitten, tot 8 weken 8 uur en dat de uren daarna springen naar 12 uur. Dus als Patrick met 6 weken pas wakker wordt met 9 uur zonder voeding (en alert ons wakker brult) dan zie ik niet in hoe dat kwaad kan. www.gezondheid.be Nederlandse Richtlijnen

Het is een zekere uitdaging om met een baby die zo onregelmatig is in zijn gedrag, een eigen leven te hebben nog steeds. Het lukt me wel beter, aangezien ik even tijd heb op de uurtjes dat hij op bed ligt., maar dat zijn niet meer dan 4 uren op een dag dat ik dus huishouden moet doen en ook nog een beetje zelfverzorging hoor toe te passen. Ik ben nog steeds erg dankbaar dat mijn moeder 2x in de week bij ons komt thuis werken zodat ik een paar dingen kan doen, wetende dat als Patrick wat nodig heeft, er iemand snel beschikbaar is. Dingen zoals douchen, afspraken met tandarts en dergelijke.

Helaas heb ik nog geen goede manier gevonden om mijn voeding weer onder controle te krijgen, conditie actief te verbeteren. Lezen, gamen of andere ontspannende bezigheden kan ik nog niet de rust voor vinden. Net als voor mijn bedrijf waarvoor ik foto’s zou moeten maken en bewerken, netwerken, creatieven en meer. Maar ik moet in oplossingen leren denken, niet langer naar de beren op de weg zoeken. Ik hoop dat met de ontdekkingen van voeding en nachtrust, hij de komende weken een stuk rustiger is, waardoor ik rustig weer kan proberen een ritme/leven te vinden naast het zijn van een moeder.

Maar nu eerst vakantie, die vorige week van start gegaan is. Normaal had een week geleden het Campzoneveld open gegaan en had ik daar 10 dagen gezeten, maar dankzij Corona gaat dat uiteraard niet door. Ze gaan live voor de weekenden, en ondanks het nog onzeker is of Björn met mij mee gaat of thuis blijft (katten en eigen rust), zit ik bij mijn moeder en vier toch een beetje Campzone!