Haast
Wat is het tegenwoordig toch met alle haast op de wereld? Je kunt vaak niet eens fatsoenlijk de trein uitstappen omdat je weer naar binnen wordt gedrongen door de menigte. Automobilisten vinden dat je de snelheid moet overtreden voor ze en desnoods duwen ze je wel. Voetgangers en fietsers vinden dat het rode licht niet voor hun geldt. En zo kan ik eindeloos door gaan.
Toen ik nog in Sittard woonde vond ik het heerlijk hoe rustig de mensen om mij heen waren. Met een enkele boodschap werd ik voor gelaten, voordringen gebeurde daar niet, caissières en klanten wachtten geduldig voordat je je tas ingepakt had en ik voelde me daar niet opgejaagd door anderen hun haast. Toen ik terug naar de randstad besloot te verhuizen hoopte ik dat ik deze mentaliteit kon behouden, wat best lastig is omdat veel mensen zich egoïstisch gedragen en bijvoorbeeld voor blijven dringen.
Toen ik op Utrecht centraal was bijvoorbeeld; ik had zin om een ijsje bij de swirl te halen en stond netjes te wachten. Een vrouw doet haar bestelling en ondertussen komt er een stel aangelopen die pontificaal voor mij gaat staan. Een collega sprong in en hielp die mensen en wanneer de vrouw klaar was met bestellen en had afgerekend kwam er een vriendin of kennis van haar die haar gedag zei en ook maar meteen bestelde. Er stonden ondertussen nog twee mensen zich schijnheilig voor mij te schuiven en ik had mijzelf ook voorgenomen dat als de medewerkers van de swirl wederom iemand lieten voordringen dat ik weg was. Vooral op zo’n plek als Utrecht Centraal waar veel mensen haast hebben vind ik het raar dat ze niet de volgorde in de gaten houden van mensen die staan te wachten en in plaats daarvan de meest brutalen als eerst helpen.
Maar waarom zijn we dan zo gehaast? Want als je alles snel doet heb je meer tijd over toch? Meer tijd om meer dingen gehaast te doen waardoor je meer tijd over houd voor de overige gehaaste dingen en je uiteindelijk geen tijd meer over hebt en het gevoel hebt dat je dus meer had moeten haasten om alles gedaan te hebben gekregen. Daarnaast lijkt het erop (ja ik ben er zelf ook een van) dat men het gevoel heeft dat pas wanneer die waslijst met taken gedaan is ze zich goed mogen voelen en trots mogen zijn op zichzelf. Ik ben laatst dan ook begonnen met ‘s morgens een kop koffie drinken met helemaal niets om mij heen. Geen tv, geen computer, geen muziek, helemaal niets. Gewoon op de bank zitten en voor mij uit staren met mijn kopje koffie.
Het is moeilijk. Ik heb het gevoel dat kostbare tijd aan mij voorbij gaat en dat ik mijn tijd aan het verdoen ben, terwijl het juist zo goed is om even dergelijke rustmomenten te pakken zodat je daarna weer eventjes kunt knallen. Zo geniet je veel meer van het leven en werk je productiever.
Hier wat tips om minder te haasten:
- Probeer één ding te doen. Mindfull werken heeft bewezen een rustgevend effect en multitasken lijkt productiever te zijn, echter ben je minder gefocust bezig en kost het nog meer energie om minder gedaan te krijgen.
- Als je echt veel te doen hebt, maak dan een lijstje en blijf je ervan bewust wat echt een must is en wat uitgesteld mag worden. Wees niet bang om dingen weg te strepen als er teveel taken zijn en zeg desnoods afspraken af. Plan ook niet te krap, zorg ervoor dat je genoeg tijd hebt voor je taken.
- Kom ruim op tijd voor een afspraak zodat je voor de afspraak nog een rustmoment kunt pakken.
- Neem bewuste momenten van rust, zoals dat kopje koffie. Een andere manier is door bijvoorbeeld een boek te gaan lezen. Als je maar af en toe rust neemt voor jezelf.
- Observeer de omgeving eens. Als je even op een bankje gaat zitten, of op een terrasje een drankje doet, kijk dan eens om je heen hoe anderen zich door de haast laten leven en geniet van dat je zelf even de tijd voor jezelf neemt.
Laat je niet zo opfokken door de gehaaste mensen om je heen, en wees zelf niet zo gehaast. Het leven is een stuk fijner en ontspannen en het mooie is dat je uiteindelijk gevoelsmatig meer tijd over zult houden.
“Als je iedere dag worstelt om alles af te krijgen, en nóg met het gevoel thuiskomt dat je niet bent toegekomen aan wat je belangrijk vindt, komt dat doordat je hebt toegestaan dat alle ‘input’ je agenda bepaalde: mails, telefoontjes, verzoeken van anderen, in plaats van wat je zelf belangrijk vindt. Dat noem ik reactieve drukte; je laten leiden door wat er op je afkomt.” Tony Crabbe
