Correct gewicht

Wat is het dezer dagen met de misverstand in gewicht? Het lijkt wel alsof de gemiddelde persoon niet weet wat over- of ondergewicht inhoud.
Al een paar keer ben ik in de Amsterdamse Waterleiding Duinen op zoek gegaan naar vossen. Het trieste aan deze vossen is dat ze blijkbaar ook patatvossen worden genoemd omdat mensen voor langere tijd de vossen patat voerden om ze op die manier dichterbij te lokken. Er staat tegenwoordig dan ook een bord op de plek waar deze vossen te vinden zijn dat je ze niet mag voeren. Nog steeds komen ze nieuwsgierig op mensen af, hopend dat ze wat te eten krijgen.
Daarover ben ik al enkele keren met anderen de discussie aangegaan omdat sommige mensen de vossen zielig vinden en vinden dat ze beduidend niet genoeg eten krijgen. Dit terwijl het wilde dieren zijn die zelf op jacht moeten gaan voor een gebalanceerd dieet. De vossen zien er gezond uit, de een wat grover in vacht dan de ander, maar dat heeft niets te maken met hun lichaamsgewicht. Of sterker nog hoe ik het liever noem; het vetpercentage.

Maar waarom voeren mensen (wilde) dieren?

• Ze vinden de dieren zielig en zijn bang dat ze omkomen van de honger.
• Ze proberen dieren naar zich toe te lokken, misschien laten ze zich wel aaien!
• Uit gewoonte, dat brood moet toch ergens heen. Waarom niet naar de eendjes
• Groepsdruk, als er een beweging is die beweert dat dieren uithongeren heb je altijd zij die blind volgen en geloven en van daaruit handelen.

Er is al zo vaak het verzoek gedaan om eenden niet te voeren, mede omdat dit ervoor zorgt dat ze niet zoveel tijd meer hoeven te besteden aan eten vinden en daarom, tot agressief aan toe, achter de vrouwtjes aan gaan. Naast het feit dat brood helemaal niet gezond is voor eenden omdat dit ze een vals gevoel van verzadiging geeft, waardoor ze hun gebalanceerd dieet niet aanhouden.

Ik zie het ook terug in huisdieren. Het verbaasd mij hoe vaak ik al gehoord heb van mensen dat ze de buurtkatten eten geven omdat ze mager zijn. Dit is iets waar ik persoonlijk een hekel aan heb, andere mensen hun huisdieren bijvoeren. Toen mijn kat ziek was wist ik namelijk niet of hij niet at omdat hij ziek was of omdat hij het ergens anders haalde. Ik had twee dagen eerder kunnen zijn in hulp vinden voor hem, wat hem had kunnen doen overleven.
Zo hadden we met een eerdere kat ook altijd te maken met een overvoeding als we op vakantie waren geweest en de buurvrouw voor de kat zorgde. Als hij mauwt heeft hij honger, toch? Waardoor hij dus twee blikjes kreeg op een dag in plaats van de voorgeschreven half blikje.
Maar ook zie ik regelmatig bij anderen hun katten en soms bij honden dat ze een te hoog vetpercentage hebben. Bij katten algemeen, maar bij honden voornamelijk bij de rassen die juist van nature een vrij magere indruk geven zoals de windhond, boxer of de duitse dog. Mensen moeten eens onderzoeken wat een gezond gewicht is voor hun dier in plaats van blind erop te vertrouwen dat ribben zien niet goed is. Bij de kat weet ik toevallig dat ze een goed gewicht hebben als je net aan de ruggengraten kan tellen met een vrij stevige druk.

En tot slot komt de andere kant; de mens. Ondanks anorexia erkent is als ziekte en niet gezond, valt mij op dat het ideale beeld voor velen nog steeds te slank is. Een buikje is gezond. Sterker nog hoort bij de vrouw de vetpercentage tussen de 20-32% te liggen, afhankelijk van leeftijd. Dat houd in dat van je totale gewicht, zoveel procent vet hoort te zijn. Een vrouw hoort vorm te hebben, hoort vet op de heupen, buik, overal verspreid te hebben.
Om misverstanden voor te zijn ben ik me ook bewust van overgewicht bij de mensen. Buikje is goed, maar zodra de buik begint over te hangen zit je toch echt in de volgende klasse, genaamd overgewicht of om in eerdere termen te blijven; een te hoog vetpercentage.

Nu vraag ik me dus af; waarom denkt men dat dieren te dik moeten zijn als ze daarentegen ook vinden dat de mens juist te slank moet zijn? Is het beeld zo verstoort dat men niet meer weet wat gezond is?

Het bijvoeren van dieren verstoort het natuurlijke afweermechanisme tegen kou en winters. Dieren hebben een eigen overlevingsstrategie, zoals een winterslaap, hamsteren of een dikke speklaag kweken, legt Staatsbosbeheer uit. Je houdt met bijvoeren bovendien meer dieren mee in leven, dus komen er meer jongen, die op hun beurt ook weer voedsel nodig hebben.
En in kuddes eten de sterke dieren het eten als eerste op, de zwakkere weten niets te bemachtigen. „Er ontstaat sociale onrust, met stress, ruzies en gevechten in de kudde in een periode waarin ze spaarzaam met hun energie om moeten gaan.” MetroNieuws