Tekortkoming in de opvoeding

Tekortkoming in de opvoeding

Wie zorgt er tegenwoordig voor dat kinderen opgevoed worden? In de tijd dat ik nog kind was bleef mijn moeder thuis en deed het huishouden of nam mij mee wanneer zij boodschappen ging doen of mee naar haar vrijwilligerswerk. Pas toen ik 11 was en zelfstandig naar school kon lopen of fietsen besloot mijn moeder weer aan het werk te gaan. Ondertussen was zij de persoon die mij opvoedde en vooral in weekenden hielp mijn vader hier aan mee. Een moment dat ik mij nog herinner was dat ik in de speelgoedwinkel de fout maakte om “ik wil” te zeggen. We stonden toen wel heel snel buiten, want ik mocht wel iets vragen, maar had niets te willen en drammen had negatieve (terechte) gevolgen. Ik heb dan ook wel een aantal keer de corrigerende tik gekregen, en denk dat ze allemaal wel op de handen te tellen zijn. Maar goed als je dan in een supermarkt een scene gaat lopen schoppen omdat je geen snoepje mag, en de rest van de mensen zich aan jouw geschreeuw moeten ergeren, waardoor de ouders zich kapot voor je schamen, dan verdien je een tik. Een ouderwetse draai om de oren. (more…)
Mobiele ontkoppeling

Mobiele ontkoppeling

Ik kan mij nog herinneren dat ik in groep 8 mijn eerste mobieltje kreeg. Niet veel poespas, namelijk een Nokia 3310. Ik was één van de eerste in de klas die een mobieltje had en de voornaamste reden was omdat ik 's avonds in het donker door het Amsterdamse Bos moest fietsen, dus wegens veiligheid. De meeste van de kinderen kregen pas een mobieltje als ze naar de middelbare school gingen of wanneer de smartphones op de markt kwamen. Wanneer de smartphones gangbaarder werden was ik 17 en besloot ik zowaar voor een smartphone te gaan. Whatsapp was er nog niet en elk merk had zijn eigen manier van 'gratis' communiceren zoals ping voor Blackberry en Imessage voor Apple. Ik kan mij zelfs nog herinneren dat we een vriend altijd aan het plagen waren dat hij geen smartphone had en dat toen we al 20 waren. (more…)
Een rokers recht

Een rokers recht

Al een aantal jaar is bekend geworden dat roken schadelijk is voor zowel de roker zelf als dat van de meeroker. Nu begin ik het zat te worden dat mijn vrijheid als roker steeds meer beperkt word aangezien men dit probleem ziet als een alles of niets situatie in plaats van een manier te vinden dat beide partijen, de rokers en niet-rokers, weer door een deur kunnen. Grappig vind ik dat bij het onderzoeken van wat meeroken inhoud ze het hebben over gesloten ruimtes en nergens te vinden is hoeveel afstand van een roker je niet laat meeroken. (more…)
Het goede voorbeeld

Het goede voorbeeld

Daar rijden we, mijn vriend trekt op om in te voegen op de N201 waar je met 80 km/h mag rijden. Er reed een politieauto en wanneer mijn vriend de 80 gehaald heeft schatte hij in dat hij voor de politieauto kon invoegen. Echter moest hij toch gas bij geven om de plek nog te halen. Eenmaal voor de politieauto zaten we op 90 km/h en de politie zat nog steeds te drukken omdat hij blijkbaar vond dat we harder moesten rijden. Geen zwaailichten, geen sirene, maar gewoon hard rijden. Jammer dat de politie vaak zelf niet het goede voorbeeld geeft. Nu snap ik dat als ze ergens met spoed moeten zijn ze met behulp van de zwaailichten en eventuele sirene boven een paar regels staan zoals een rood verkeerslicht, echter hoor en zie ik vaak genoeg dat ze ook daarbuiten rijden alsof ze overal boven staan en regels niet voor hun gelden. (more…)
Haast

Haast

Wat is het tegenwoordig toch met alle haast op de wereld? Je kunt vaak niet eens fatsoenlijk de trein uitstappen omdat je weer naar binnen wordt gedrongen door de menigte. Automobilisten vinden dat je de snelheid moet overtreden voor ze en desnoods duwen ze je wel. Voetgangers en fietsers vinden dat het rode licht niet voor hun geldt. En zo kan ik eindeloos door gaan. Toen ik nog in Sittard woonde vond ik het heerlijk hoe rustig de mensen om mij heen waren. Met een enkele boodschap werd ik voor gelaten, voordringen gebeurde…continue reading →